Miesiąc: luty 2020

Przyznajemy bez bicia: z przedmiotami jest najwięcej problemów! Nie dlatego, że samo tłumaczenie nazwy „wstęp do metodologii nauczania języka angielskiego” (Introduction to Teaching English) jest specjalnie trudne. Problematyczne jest przekonanie Klienta, że jako tłumacze przysięgli musimy trzymać się oryginału. A już na pewno – trzymać się go bardziej niż nasi koledzy zajmujący się transliteracją czy tłumaczeniem tekstów marketingowych. Jeżeli przedmiot nazywa się „historia kultury” (History of Culture), to chociaż wierzymy Klientowi, iż tak naprawdę uczono na nim historii kultury polskiej (History of Polish Culture), a na uczelni, na którą aplikuje, najbliższy pojęciowo przedmiot to Cultural Heritage, jako tłumacze przysięgli zobowiązani jesteśmy zachować dosłowność. Wynika to z prostego faktu, że nie dokonujemy oceny zawartości przedmiotu (efektów kształcenia, zakresu uczonych treści etc.). Opis zawartości i treści kształcenia znajduje się w sylabusie. Pomijając nawet czasochłonność tłumaczenia wykonywanego w taki sposób, podmiotem odpowiedzialnym za odnalezienie najbliższych ekwiwalentów na gruncie danego systemu edukacji jest odbiorca, a nie tłumacz. Może to więc być uczelnia, NARIC, organ kontrolny, izba zawodowa etc. Dlatego zgodnie ze sztuką w tłumaczeniu nie szuka się na siłę ekwiwalentów (umówmy się: w każdym kraju, a nawet na każdej uczelni, będą one inne), ale zachowuje dosłowność. Ma to na celu niezmylenie odbiorcy.